O co chodzi w Synodzie?

Synod Archidiecezji Wrocławskiej powstał z inicjatywy ks. abp Józefa Kupnego, arcybiskupa wrocławskiego i nie jest częścią Synodu o Synodalności zapoczątkowanym przez Papieża Franciszka, a raczej jego konsekwencją.

Celem synodu diecezjalnego jest doświadczenie Boga w Kościele, dzięki któremu będziemy potrafili zauważyć to, co w Kościele dobre, ale także dostrzec i nazwać problemy i wyzwania stojące przed nami.

Jeżeli zależy Ci na Kościele, zapraszamy na spotkanie grupy synodalnej. Zaproszeni są wszyscy, bez względu na wiek, płeć, czy nawet wyznanie.

Najbliższe spotkanie:
16.02.2024, g. 19:00 w Betlejemce

Spotkania mają następujący przebieg:

  1. Przed spotkaniem podany jest fragment Pisma świętego wraz z pytaniami. Poświęć kilka wieczorów, aby rozważyć fragment i odpowiedzieć sobie na pytania.
  2. W pierwszej turze spotkania każdy ma 3 minuty, aby przekazać swoje myśli i wnioski z rozważania. Mów w o sobie: „nie lubię, kiedy…” zamiast „ludzie nie lubią, gdy…”. W tej turze nie komentujemy ani nie odnosimy się do innych wypowiedzi.
  3. Tura druga to czas, aby zastanowić się, co spośród wypowiedzi innych, było dla mnie najważniejsze. Każdy ma ponownie 3 minuty, aby opowiedzieć, co najbardziej cię poruszyło spośród wniosków pozostałych uczestników.
  4. Ostatnia tura to moment dyskusji, znalezienia punktów wspólnych, co do których wszyscy się zgadzamy. Staramy się także nazwać rozbieżności.
  5. Nasz głos zostanie usłyszany. Wnioski z każdego spotkania zostają spisane, aby po zakończeniu wszystkich spotkań przygotować syntezę, z którą zapoznają się odpowiedzialni w Archidiecezji.

Szczegółowe informacje i materiały dostępne są na stronie Synodu: https://synodwroclaw.pl/

Materiały na spotkanie 1 – Komunia

Pytania

  1. Dlaczego jesteśmy razem? Co/kto gromadzi nas w Kościele?
  2. Co dzisiaj w naszej jedności wymaga nawrócenia (w naszej parafii, dekanacie, diecezji)?
  3. Przed jakimi szansami i trudnościami w przeżywaniu jedności staniemy w przyszłości (w naszej parafii, dekanacie, diecezji)? Co zrobić, by wykorzystać szansę i zaradzić trudniościom?

Fragment Pisma Świętego – Ap 2, 18-29

Aniołowi¹ Kościoła w Tiatyrze² napisz: To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia³, a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu. Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość, i czyny twoje ostatnie, liczniejsze od pierwszych, ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel⁴, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę⁵ i spożywali ofiary składane bożkom. Dałem jej czas, by się mogła nawrócić, a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty. Oto rzucam ją na łoże boleści, a na tych, co z nią cudzołożą, [ześlę] wielki ucisk, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca⁶; i dam każdemu z was według waszych czynów. Wam zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki się nie trzymają, tym, co – jak powiadają – nie poznali „głębin szatana”⁷: nie nakładam na was nowego brzemienia, to jednak, co macie, zatrzymajcie, aż przyjdę. A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, a rózgą żelazną będzie ich pasał⁸: jak naczynie gliniane będą rozbici – jak i Ja [wszystko] to otrzymałem od mojego Ojca – i dam mu gwiazdę poranną⁹. Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów.

  1. Anioł – przełożony wspólnoty, do której kierowany jest list.
  2. Tiatyra – miasto „przemysłu” metalurgicznego; stąd w Liście mowa o ogniu i metalu.
  3. Jezus przenika najskrytsze tajemnice świata i ludzkiego serca; relacja z Nim oczyszcza, zapala, osądza, wypala zło, zbawia.
  4. Jezabel – może dawna kapłanka pogańska, która pogańskie zwyczaje próbowała przeszczepić na grunt Kościoła. Imię symboliczne; biblijna Jezabel, królowa Izraela, zwodziła lud do niewiary (1 Krl 16,31).
  5. Odejście od wiary w jedynego Boga do kultu fałszywych bożków (por. Jer 3,2-9), wskutek tego niemoralne życie.
  6. Bóg przenika ludzkie myśli i pragnienia (por. Ps 7,10; Jer 17,9).
  7. To określenie oznacza herezję gnozy – przekonanie, że posiada się tajemną wiedzę, która chroni przed działaniem Złego i zapewni zbawienie. Towarzyszy temu zapomnienie o Jezusie i Jego Ewangelii.
  8. Obietnica udziału we władzy Mesjasza (Ps 2, 8n).
  9. Jezus (2 P 1, 19), który daje samego siebie.

Komentarz do fragmentu Pisma Świętego

W Liście Pan Jezus przedstawia się jako oczyszczający wspólnotę i podstawa jej jedności. Jego nogi podobne są do „drogocennego metalu”, a dosłownie, w oryginalnym tekście, do „spiżowego kadzidła”. To nawiązanie do Starego Testamentu. Królowi Nabuchodonozorowi przyśnił się posąg z drogocennego metalu, którego stopy były zrobione z mieszanki żelaza i gliny. Oznaczało to, że jego królestwo będzie niespójne i się rozpadnie (Dn 2, 41. 43). W przeciwieństwie do tego obrazu królestwo Jezusa będzie się cechowało jednością i trwałością. Choć siłą Kościoła w Tiatyrze jest ciągły rozwój dobrych cech: miłości, wiary, służby, to grozi mu niebezpieczeństwo. We wspólnocie działają ludzie, którzy odciągają od Jezusa, a inni, zbyt skupieni na własnej pobożności i szczęściu, nie troszczą się o stan wiary i życie braci. W ten sposób sami się coraz bardziej od Niego oddalają. Drogą dla Kościoła w Tiatyrze jest powrót do jedności z Panem i ze sobą nawzajem. 

Fragment w innych tłumaczeniach

Tłumaczenie Biblii zawsze jest interpretacją tekstu oryginalnego (w przypadku Apokalipsy – starogreckiego). Dlatego warto sięgać po różne wydania, które mogą pomóc zrozumieć tekst z innej perspektywy.

Biblia Pierwszego Kościoła

A aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia, a Jego stopy podobne do jaśniejącego brązu. Znam twoje czyny i miłość, i wiarę, i służbę, i twoją wytrwałość, i że ostatnie twoje czyny liczniejsze od pierwszych. Ale mam przeciw tobie to, że pobłażasz owej niewieście Jezabel, która siebie nazywa prorokinią i naucza, i uwodzi moje sługi, tak że dopuszczają się cudzołóstwa i jedzą ofiary złożone idolom. Dałem jej czas, aby zaczęła pokutować, lecz nie chce pokutować za swoje cudzołóstwa. Oto rzucam ją na łoże w wielką mękę, a także tych, którzy z nią cudzołożą – jeśli nie zaczną pokutować za jej czyny – a jej dzieci ugodzę śmiercią. I poznają wszystkie Kościoły, że ja przenikam nerki i serca, i dam wam, każdemu z osobna, według waszych uczynków. A wam, tej reszcie w Tiatyrze, która nie trzyma się tamtej nauki, która nie poznała tak zwanych głębin szatana, nie nakładam innego ciężaru poza tym, czego się trzymacie. Wytrwajcie w tym, aż przybędę. Temu, kto zwycięży i kto przestrzegać będzie moich czynów aż do końca, dam władzę nad poganami i paść ich zacznie, [mając] laskę żelazną. Jak garnki gliniane zgnieceni zostaną. Jak ja otrzymałem od swojego Ojca, tak temu dam gwiazdę poranną. Kto ma ucho, niech usłyszy, co Duch mówi Kościołom.

Biblia Ekumeniczna

Aniołowi Kościoła w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boga, który ma oczy jak płomień ognia, a stopy podobne do lśniącego brązu. Znam twoje czyny, miłość, wiarę, służbę i wytrwałość, i twoje ostatnie czyny, które są większe od pierwszych. Ale mam przeciwko tobie to, że tolerujesz kobietę Jezabel, która nazywa siebie prorokinią i naucza, i zwodzi Moje sługi, by uprawiali nierząd i spożywali pokarmy ofiarowane bożkom. Dałem jej czas, aby się nawróciła, ale nie chce się nawrócić od swojego nierządu. Oto rzucam ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą w wielki ucisk, jeśli się nie nawrócą od swoich uczynków, i zabiję jej dzieci. I wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Tym, który bada nerki i serca. Oddam każdemu z was według jego uczynków. Wam zaś, pozostałym w Tiatyrze – tym, którzy nie mają tej nauki, którzy nie poznali, jak mówią, głębin szatana – oświadczam: Nie nakładam na was innego ciężaru. To jednak, co macie, zatrzymajcie, dopóki nie przyjdę. Zwycięzcy i temu, ktor zachowuje moje uczynki aż do końca, dam władzę nad narodami, i będzie pasł je rózgą żelazną, i jak naczynia gliniane będą kruszone. Tak, jak i Ja otrzymałem od Mojego Ojca, tak też dam mu gwiazdę poranną. Ten, kto ma uszy, niech usłyszy, co Duch mówi do Kościołów.